رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله)نسبت به مردم از سه چیز پرهیز مى كرد:
1ـ هرگز کسی را مذمت و سرزنش نمى كرد.
صدف وار گوهر شناسان راز دهن جز به لؤلؤ نکردند باز
2ـ هرگز لغزش های کسی را جستجو نمی کرد
کرا زشت خویی بود در سرشت نبیند ز طاووس جز پای زشت
و هرگزعیبهایشان را جستجو نمى نمود.
مکن عیب خلق ای خردمند فاش به عیب خود از خلق مشغول باش
3 ـ هیچ وقت حرف نمى زد مگر در جایى كه امید ثواب در آن مى داشت.
§ با این که سخن به لطف آب است کم گفتن هر سخن صواب است
آب ارچه همه زلال خیزد از خوردن پر ملال خیزد
کم گوی و گزیده گو ی چون دُرّ تا ز اندک تو جهان شود پر